04.mar.03 19:48:22 retro3.html
(Ei daglegstue. Ein sliten sofa og ei stålampe. Eit vindauge med utsikt mot havet og ei dør ut til ein gang. På scena ser vi Ragnhild, ei kvinne i førtiåra, ho har på seg ein turkis høghalsa genser.)
Men Herregud - Arne! Er det deg. No har eg aldri. Men tenk at det er deg.
(Kommer inn frå gangen.)
Ja det er meg, Ragnhild.
Men stå ikkje der i trekken. Kom inn og steng døra etter deg! Tenk at det er deg. Det hadde eg aldri. Og så kjem du hit!
Ja, her er eg. Ja, her har eg jo vore før.
Du har jo det. Det har du. Det var den gongen.
Den gongen da du og Jens ...
Ingvald.
Eg meiner Ingvald. Da du og Ingvald. Ja, du veit, men det der er jo ikkje noko å snakke om. Ingvald, ja? Ja, eg meinte jo å seie Ingvald. Ikkje Jens. Eg berre forsnakka meg. For hadde det vore Ingvald, da ... Eg meiner Jens. Men når det var Ingvald...
Eg høyrde jo aldri noko frå deg.
Eg meinte sjølvsagt Ingvald.
Men da...
Nei.
Nei, men da...
Men tenk at det er deg. Eg hadde verkeleg aldri.
Nei.
Ja, eg må nok gå. Men det var kjekt å sjå deg.
Ja, du må vel gå. Men det var no kjekt å sjå deg, òg. Det hadde eg aldri.
Ja, du får ha det. Det var no kjekt å sjå deg.
(Slutt)